kwantumfysica

De kwantumfysica laat ons heel anders naar de realiteit kijken. Iedere waarnemer heeft een directe invloed op de materie, dat is het waarnemerseffect. We zijn niet alleen maar observanten, we zijn participanten van de realiteit. De tegenwerping die je dan direct hoort is dat dit alleen maar voor het niveau van het allerkleinste geldt (electronen, etc.) en niet voor de grote alledaagse dingen. Joe Dispenza gaat in deze video op dit bezwaar in.

Afgelopen eeuwen heeft de wetenschap een geweldige ontwikkeling doorgemaakt. Een ontwikkeling die grote gevolgen heeft voor de manier waarop wij de menselijke geest begrijpen. De Amerikaanse neurowetenschapper, schrijver en chiropractor Joe Dispenza legt het in deze video uit (vanaf plm. 10:00 minuten).

Waarom zou je je bezig houden met kwantumfysica als je een mooiere wereld wilt creëren? Is dat nou relevant? Het is veel te moeilijk! We willen vooruit, we willen actie. Anders gebeurt er niks. Dit geeft alleen maar oponthoud.

Het hologram is een goede metafoor om ons bestaan te begrijpen. Het onderscheid tussen het ik en de ander – en tussen het ene en het andere ding – is kunstmatig. Ieder deeltje van het Universum bevat het geheel. Het is precies zoals William Blake al schreef: je vindt de hele werkelijkheid terug in elke korrel zand.

‘De bouwstenen van ons universum zijn geen materiedeeltjes, maar golven van potentiële mogelijkheden. Zo gauw ze worden waargenomen verschijnen elektronen als deeltjes. Als ze niet worden waargenomen, keren ze terug naar een golftoestand van oneindige mogelijkheden.’ Dit zijn de revolutionaire ontdekkingen van de kwantumfysica.

Om de wereld te begrijpen en mogelijk ten goede te veranderen, moet je wel weten hoe die in elkaar zit. De kwantumfysica heeft baanbrekend onderzoek verricht. Hoe vreemd het op het eerste gezicht misschien ook lijkt: voor Welvaart voor Iedereen is het relevant om te zien wat dat onderzoek heeft opgeleverd.

Een vriend van mij is ziek. Ontelbare onderzoeken heeft hij gehad, tientallen artsen gezien. Niemand kon hem vertellen wat hij mankeerde. Tot er met bioresonantie gekeken werd, toen was de oorzaak ineens duidelijk: een gemene bacterie.

Het hologram is een goede metafoor om ons bestaan te begrijpen. Het onderscheid tussen het ik en de ander – en tussen het ene en het andere ding – is kunstmatig. Ieder deeltje van het Universum bevat het geheel. Het is precies zoals William Blake al schreef: je vindt de hele werkelijkheid terug in elke korrel zand.

De theorie dat onze werkelijkheid niet echt is, bestaat al eeuwenlang. In sommige Oosterse tradities wordt gezegd dat alles maya is. We leven in een droom of een illusie. Vandaag de dag onderzoeken wetenschappers deze mogelijkheid. Bevinden we ons in een hologram, in een soort matrix, virtuele wereld of computersimulatie?

TINA. We denken dat er geen alternatieven zijn. De werkelijkheid is een gegeven, de samenleving is zoals die is. Iets heel anders zou niet mogelijk zijn. Maar begin 20e eeuw zijn revolutionaire ontdekkingen gedaan in de kwantumfysica waardoor ons wereldbeeld totaal op z’n kop is gezet.

De kwantumfysica heeft ons allerlei mooie technologische snufjes opgeleverd. Mobiele telefoons, een platte televisie, transistoren, lasers, chips, de MRI voor medisch onderzoek. Het was zonder kwantumfysica niet mogelijk geweest.

De kwantumfysica zette alles op z’n kop. Na de revolutionaire ontdekking braken natuurwetenschappers zich het hoofd erover. Eindeloos is er gediscussieerd over de vraag hoe je de kwantumfysica kunt verenigen met de Newtoniaanse werkelijkheid die je om je heen kunt zien en beet kunt pakken.

‘De bouwstenen van ons universum zijn geen materiedeeltjes, maar golven van potentiële mogelijkheden. Zo gauw ze worden waargenomen verschijnen elektronen als deeltjes. Als ze niet worden waargenomen, keren ze terug naar een golftoestand van oneindige mogelijkheden.’ Dit zijn de revolutionaire ontdekkingen van de kwantumfysica.