Laatst zag ik hem aankomen en mijn hand zocht alweer naar m'n portemonnee. Ik besloot het deze keer anders te doen door ook eens even een praatje te maken. Had ik niet gelezen over de daklozenuitkering? Heeft niet iedere dakloze daar recht op? Niemand in Nederland hoeft toch bedelend door de straten? We maakten kennis: ik heet Chris … en ik ben Mia, aangenaam.

Nee, Chris heeft geen daklozenuitkering. Dat komt omdat hij geen ID-kaart heeft. Als je geen adres hebt en ook geen ID dan kun je je uitkering, waar je wel recht op hebt, niet innen. Waarom heb je geen identiteitskaart dan? Kwijt geraakt. Al voor de 2e keer. Er moet een nieuwe aangevraagd worden á 65 euro + kosten pasfoto. Misschien moet hij ook nog wel een boete betalen voor het verlies.

Mijn eerste reactie: hoe kun je zo dom zijn om je ID kwijt te raken? Als je toch weet dat je hele bestaan ervan afhangt? Tja. Terwijl we staan te praten, valt een pakje shag uit z'n zak. Chris is heel chaotisch. Lichte vorm van ADHD zou ik zeggen. Dan is een ID kaart snel verloren. Daarbij: je leeft op straat, je doet dutjes op de vreemdste plekken. Zo'n kaart kan ook zomaar gestolen worden.

Volgende keer dat ik hem ontmoet, krijg ik ook z'n maatje Bas te spreken. Die staat aan de overkant om ook wat geld op te halen. Bas is zelf niet dakloos, hij zit in de schuldhulpverlening. Moet het met een weekgeld doen van nog geen 50 euro. Toch heeft hij zich over de dakloze Chris ontfermd. Af en toe mag Chris bij Bas overnachten, kleren wassen, eten. En Bas helpt dus ook met bedelen.

Bas biedt aan om met de dakloze mee te gaan om een ID te regelen. Maar waar halen we het geld vandaan? Terwijl we staan te praten sluit nog een dame en dan nog een meneer zich aan. Bekenden van Chris, net als ik. Voor je het weet staan we met z'n vijven te overleggen. Hoe helpen we Chris aan een ID? We besluiten allemaal wat te investeren zodat de kaart snel geregeld kan worden.

Twee weken later spreek ik de jongens weer. Ja, ID is gelukt, maar de kaart kan niet opgehaald worden. Waarom niet? Omdat je daar een adres voor nodig hebt of een postbus. Voor een postbus bij de daklozenopvang komt Chris niet meer in aanmerking. Dat komt omdat hij de vorige keer z'n post niet regelmatig kwam ophalen. Allemaal brieven van schuldeisers waar hij beroerd van werd. Begrijpelijk, maar toch best stom natuurlijk. Nu moet hij aan een commerciële postbus à 70 euro p.m. Anders geen ID en ook geen uitkering.

Als hij de uitkering zou hebben, zou hij de postbus daarmee kunnen betalen. Maar hoe doe je het de eerste keer?

Mijn vraag aan u/ aan jullie? Wie wil met mij deze jongens te hulp schieten? Kunnen we de cirkel van ellende niet doorbreken? Chris heeft fouten gemaakt en is af en toe misschien dom bezig, maar moet hij daar z'n hele leven op zo'n manier voor boeten? Bovendien heeft hij duidelijk een concentratieprobleem en hij heeft ook veel pijnklachten waardoor het heel moeilijk is om je te redden op straat, want hij krijgt geen medische zorg. Ook daar heb je een ID voor nodig. Daarnaast ziet hij slecht. Hij blijkt -9 aan z'n ogen te hebben en hij heeft geen bril.

Chris helpen -Bas doet het gewoon, terwijl hij het zelf ook niet breed heeft en dat is zacht uitgedrukt. Want hij is zo iemand bij wie de schulden door de schuldhulpverlening alleen maar groter worden. Met een beetje pech is Bas straks ook z'n huis nog kwijt.

Onze uitgangspositie is waarschijnlijk vele malen beter dan die van Bas. Zouden wij dan niet kunnen helpen?

Wat is nodig? 70 euro voor de postbus, maar daarnaast een stukje begeleiding. Buddywerk. Zeker 1x per week even de stand van zaken opnemen en de post doornemen. Als we tijd hebben lobbyen voor hulp via de daklozenopvang. Misschien kan hij op termijn toch weer een postbus krijgen daar als hij heeft 'bewezen' dat hij z'n afspraken nakomt. Als we nog meer tijd en energie hebben kunnen we bij daklozenopvang, Leger des Heils, kerk of een organisatie als Limor hulp vragen zodat er misschien een kamer/ huis voor Chris geregeld kan worden.

Als wij ons solidair verklaren en met hem meegaan, zal hij veel eerder gehoor vinden dan wanneer hij daar alleen of met Bas samen om vraagt. Misschien heeft iemand van u connecties waardoor hulp nog sneller en beter op gang kan komen?

Dus: buddies gezocht. Voor een persoon alleen is dit niet te behappen. Samen kunnen we het wel. Wie zich geroepen voelt om hier in geld, middelen, tijd, kennis, energie of wat dan ook iets bij te dragen, is van harte welkom. Plaats je reactie hieronder of mail me via info@welvaartvooriedereen.nl of mia.molenaar@casema.nl en we kunnen overleggen. Alvast bedankt.

*) Chris en Bas zijn niet de echte namen van de dakloze en zijn vriend. Echte namen zijn bij mij bekend.