RECENTE REACTIES
VOLG MIJ
Voorjaarsvakantie! Tijd voor leuke dingen. Daar hoort toch zeker ook een middagje shoppen bij: lekker nieuwe kleertjes scoren. Voor Frida, Ludvig en Anniken uit Noorwegen zal winkelen nooit meer hetzelfde zijn. Zij gingen naar Cambodja om te zien en te ervaren waar onze kleding vandaan komt. Het verslag is te zien in de documentaire Sweatshop. Deadly Fashion.
Verbijstering als je ziet hoe je kleren gemaakt worden
BLOG, 18/02/2015
Sweatshop
A
nniken runt een modeblog waar per dag meer dan 10.000 lezers op af komen. Ze geeft soms wel 600 euro p.m. uit aan nieuwe kleren. Ook Frida houdt van winkelen. Ze koopt naast de trendy merken graag vintage om zich te onderscheiden van de massa. Ludvig, de man in het gezelschap is ook gek op mode. Zijn kledingkasten puilen uit.
Alle drie hebben ze gehoord en gelezen over de barre omstandigheden in de sweatshops. Ze willen het graag met eigen ogen zien. Zal het echt zo erg zijn?
Als het drietal na een lange reis in Cambodja bij de kledingfabriek staat, komen vrachtwagens voorrijden: volgepropt met naaisters alsof ze vee vervoeren. “Stel je voor dat je zo naar je werk zou gaan”.
Frida, Ludvig en Anniken ontmoeten Sokty, een 25-jarige naaister die al vele jaren in de fabriek werkt. Sokty verdient 130 dollar p.m. Ze werkt daarvoor 7 dagen p.w. van 7 uur ’s ochtends tot 6 of 8 uur ’s avonds. Op zondag duurt de werkdag iets korter: 8 uur. Sokty kan de kleren die ze in de fabriek maakt zelf niet kopen. Een eenvoudige blouse kost minstens 35 dollar. Dat is evenveel als het bedrag dat zij maandelijks aan kale huur betaalt.
Ze schrikken van Sokty's huis: ontzettend klein en primitief. Koken, slapen, eten, gasten ontvangen: het gebeurt allemaal op een paar m2. Er zijn geen kledingkasten, Sokty's kleren hangen aan een lijntje. Anniken: “Onze badkamer is groter dan haar hele huis.”
Als kind droomde Sokty ervan om dokter te worden, maar ze moest al vroeg van school om geld te gaan verdienen. Frida vraagt haar op de man af of ze gelukkig is. Omdat ze hen lachend te woord staat, verwachten ze een ‘Ja’ te horen, maar Sokty antwoordt: “Nee, onze familie moet zoveel missen. We moeten worstelen om het hoofd boven water te houden. We kunnen amper fatsoenlijk eten kopen.”
Als ze gezamenlijk gaan werken in de sweatshop ontdekken de drie hoe moeilijk het is om een rechte naad te naaien. Ze voelen de stress van het werk: je moet opschieten met jouw aandeel in het kledingstuk want daarna moet iemand anders er weer mee verder. “Het lijkt op een eeuwigdurende vicieuze cirkel. Het stopt nooit. (…) Je zit daar en naait dezelfde naad telkens en telkens opnieuw en dat dag in dag uit, voor een salaris waarvan je nauwelijks kunt leven... het is zo oneerlijk.”
Kijk naar de documentaire Sweatshop. Deadly Fashion.
Sokty en Anniken
Schrijf een reactie

Je mailadres blijft geheim
Je naam en mailadres zijn verplicht
Publiceer

  1. Ben de Belazerde  25 februari

    Hoe gaan we dit veranderen? De elite veroorzaakt alle ellende op de wereld! We zullen het bij deze bron moeten aanpakken!

VOLG MIJ
ZOEKEN