De werknemers van Fralib hebben de controle over de productie van Unilever over weten te nemen. Met hun eigen coöperatie SCOP T.I. zetten ze het theebedrijf voort en bewijzen ze dat werknemersbestuur mogelijk is.

Annabelle Schouten van OnsFundament interviewde Olivier Leberquier, een van de vakbondsleiders van Fralib.

Ze kondigden aan dat 70% van onze productie naar Brussel vertrok en 30% naar Katowice (Polen). Maar in werkelijkheid ging bijna alle productie naar Katowice. Brussel heeft nu nog steeds hetzelfde productievolume. Waarom de sluiting? Omwille van steeds meer winst. Onze fabriek was winstgevend, maar ze hebben uitgerekend dat met twee fabrieken hetzelfde geproduceerd kon worden als met drie.

Ons doel was om de industrie en onze banen te behouden, niet om ontslagvergoeding te krijgen. Dus we wisten dat we een gevecht aangingen dat heel lang kon duren. We hebben verschillende acties gevoerd: juridische, boycotcampagne tegen Unilever-merken, demonstraties en bezettingen. In september 2011 hebben we de fabriek voor het eerst bezet, nadat de rechter het tweede sluitingsplan goedkeurde. Unilever mocht nu mensen ontslaan en de fabriek leeghalen. We hebben het hoger beroep niet afgewacht, omdat we dreigden het productieapparaat kwijt te raken. En daarmee wilden we onze coöperatie opbouwen. Toen hebben we besloten de fabriek te bezetten.

Ze stuurden dertig gewapende militieleden op ons af! Ze hebben op ons ingeslagen, sommige mensen raakten zwaargewond. Buiten bij de ingang stond de politie. Die heeft niks gedaan. Ze legden uit dat ze niet konden ingrijpen omdat het een privéterrein was. Ook heeft Unilever ons herhaaldelijk aangeklaagd wegens smaad, omdat wij aankaartten dat ze de belastingdienst misleidden, consumenten oplichtten door de hoeveelheid thee in de zakjes te verminderen en tot slot dat ze de mensen op de werkvloer en hun families de nek omdraaiden door banen te schrappen. Uiteindelijk kwam Unilever over de brug dankzij onze strijd en vastberadenheid.

Tijdens die vier jaar hebben we ons de hele tijd beziggehouden met de fabriek, we hebben allemaal ons persoonlijke leven tussen haakjes gezet. Niet iedereen heeft die offers kunnen maken. Van de 182 mensen hebben 76 het volgehouden. Maar na vier jaar strijd is 42% enorm. Een aantal keren heeft Unilever onze salarissen ingehouden. Uiteindelijk heeft justitie al onze rechten hersteld in het eindakkoord. We hebben standgehouden dankzij de enorme solidariteit om ons heen, de collectieve aanpak met de steun van onze vakbond CGT, talloze organisaties en linkse politieke partijen. Zelfs van de gemeente Marseille die het terrein en de gebouwen van Unilever kocht om te voorkomen dat de multinational de fabriek opnieuw leeghaalde. Ook de Franse regering, president François Hollande, heeft zich onder onze druk ermee bemoeid. (...)

De oprichting van de SCOP drukt onze betrokkenheid uit. In plaats van het financieel kapitaal moet je het menselijk kapitaal waarderen. Om banen te behouden en te creëren moet je controle krijgen over de productie, op een collectieve manier. Daarom gaan we verder met SCOP T.I. Dat betekent Société Coopérative Ouvrière Provençale de Thés et Infusions (Coöperatieve Provençaalse Werkersvereniging van Thee en Kruidenthee). Om te leren van anderen gaan we binnenkort met een delegatie naar een theecoöperatie in Noord-Vietnam. Met hen werken we sinds kort samen, op basis van gelijkwaardig partnerschap.

Gelukkig is niet iedereen fatalistisch. De strijd maakt het mogelijk en wij zijn er het voorbeeld van dat je belangrijke overwinningen kunt behalen en de bazenklasse kunt laten buigen . . . lees verder op Ons Fundament