De speech van Hanauer was zo politiek incorrect dat de TED organisatie besloot om die niet uit te zenden. Maar toen dat bekend werd, was de verontwaardiging groot. Duizenden mensen tekenden een petitie waarin ze eisten dat de toespraak online gezet werd. Met tegenzin ging TED overstag. Hier volgt de vertaling van een groot deel van de speech:

"Denkbeelden waarvan we heilig overtuigd zijn, blijken soms helemaal niet te kloppen. Duizenden jaren hebben mensen geloofd dat de aarde het centrum van het universum was. Dat is niet zo en een astronoom die hier nog steeds van uit gaat, doet zijn werk niet goed.

Een beleidsmaker die gelooft dat de rijken banen creëren en dat ze daarom geen belasting hoeven te betalen, doet even slecht werk. Ik heb tientallen bedrijven opgericht of helpen oprichten. In eerste instantie nam ik daarvoor veel personeel aan. Maar als er niemand was om de producten die wij verkochten te kopen, zouden al die bedrijven en al die werkgelegenheid weer net zo snel zijn verdwenen.

Daarom kan ik uit volle overtuiging zeggen dat rijke mensen geen banen creëren. Ook zorgen bedrijven -groot of klein- niet voor banen. Banen zijn een gevolg van een terugkoppeling of 'feedback loop' tussen klanten en bedrijven. Alleen consumenten kunnen deze kringloop van toenemende vraag en toenemende werkgelegenheid in beweging brengen.

Een doodgewone consument is dus meer een schepper van werkgelegenheid dan een kapitalist als ik. Dat zakenmensen zich erop beroemen dat ze banen creëren, lijkt een beetje op eekhoorns die beweren dat ze de evolutie hebben voortgebracht. In werkelijkheid is het precies andersom.

Iedereen die ooit een bedrijf heeft geleid weet dat een kapitalist pas nieuwe mensen aanneemt als het echt niet anders kan. Dit doen we echt alleen maar als een toenemende consumentenvraag dat vereist. Onszelf 'job creators' (banen scheppers) noemen, is niet alleen inaccuraat, het is ook niet eerlijk. Dat is de reden waarom ons bestaande beleid volkomen op z'n kop staat.

Wanneer de grootste belastingvrijstellingen en de laagste belastingtarieven de rijken bevoordelen onder het mom van de werkgelegenheid, is het enige gevolg dat de rijken rijker worden en de inkomensongelijkheid steeds verder toeneemt. Sinds 1980 is het inkomen van de top 1% in de VS meer dan verdrievoudigd en onze belastingtarieven zijn gedaald met 50%.

Als het waar zou zijn dat minder belasting voor de rijken en meer rijkdom voor de welgestelden tot werkgelegenheid zouden leiden, dan zouden we vandaag de dag verzuipen in de banen. Maar toch is de werkloosheid nog nooit zo hoog geweest.

Een andere reden dat dit idee de plank volledig misslaat, is dat er nooit genoeg superrijken zullen zijn om een grote economie aan te zwengelen. Iemand als ik verdient 100 of 1000 x meer dan de gemiddelde Amerikaan, maar ik koop niet 100 of 1000 x meer spullen. Mijn gezin bezit 3 auto's, geen 3.000. Ik koop een paar broeken en overhemden per jaar, zoals de de meeste mannen. Af en toe gaan we uit eten met vrienden.

Ik kan niet voldoende van wat dan ook kopen om te compenseren dat miljoenen werkloze Amerikanen zich geen nieuwe auto, geen nieuwe kleren of een diner buiten de deur kunnen permitteren. Ik kan ook de teruggevallen consumptie van het overgrote deel van de middenklasse niet goed maken, die het hoofd nauwelijks boven water kan houden, klem als ze zit door de steeds hogere prijzen en de stagnerende of lager wordende lonen.

Dit is een ongelofelijk feit: als het gemiddelde Amerikaanse gezin nog steeds hetzelfde inkomens aandeel zou hebben als het had in 1970, dan zou het 42.000 dollar per jaar meer verdienen. Stel je voor hoe onze economie eruit zou zien als dat het geval was.

Mensen zoals ik hebben belangrijke privileges, omdat we worden gezien als creëerders van werkgelegenheid. Kapitalisten zoals ik bevinden zich in het centrum van het universum. De taal en de metaforen die we gebruiken om het huidige economische en sociale verhoudingen te verdedigen zijn veelbetekenend.

Het is maar een kleine sprong van 'banenschepper' naar 'schepper'. Deze taal is niet per ongeluk gekozen. Als iemand zoals ik zichzelf een banenschepper noemt, beschrijft hij niet alleen hoe de economie werkt, maar meer in het bijzonder claimt hij een bepaalde status en bepaalde privileges die hij zou verdienen.

Het enorme verschil tussen het belastingtarief van 15% dat kapitalisten betalen over vermogenswinst en het belastingtarief van 35% op arbeid dat gewone werknemers moeten betalen, is nogal moeilijk te rechtvaardigen zonder een beetje vergoddelijking.

Rijke mensen zoals ik creëren geen banen. Banen zijn het gevolg van een ecosystemische feedback loop tussen klanten en bedrijven. En als het de middenklasse goed gaat, dan gaat het bedrijven ook goed en dan nemen ze personeel aan. Dat is waarom het belasten van rijken om investeringen te maken die iedereen ten goed komen zo'n goed idee is voor de middenklasse en voor de rijken.

Dit is een idee dat het waard is om verder verteld te worden: in een kapitalistische economie zijn de middenklasse consumenten de echte scheppers van de banen. De rijken belasten om daarmee investeringen te kunnen doen die de middenklasse ten goede komt en laat groeien, is het slimste wat we kunnen doen voor de middenklasse, voor de armen èn voor de rijken."