Afgelopen eeuwen heeft de wetenschap een geweldige ontwikkeling doorgemaakt. Een ontwikkeling die grote gevolgen heeft voor de manier waarop wij de menselijke geest begrijpen. De Amerikaanse neurowetenschapper, schrijver en chiropractor Joe Dispenza legt het in deze video uit (vanaf plm. 10:00 minuten).
Strikte scheiding tussen Geest en Materie definitief onhoudbaar gebleken
VIDEO, 02/08/2018
Dr. Joe Dispenza, Mind Over Matter
I
n de 17e eeuw leefde de Franse wetenschapper René Descartes (1596 - 1650). Hij wilde de aard van de realiteit begrijpen. Daartoe moest hij twee fundamentele ideeën zien te verenigen. Enerzijds de objectieve wereld rondom ons die heel goed door de wetenschap onderzocht kan worden omdat hier de dingen zich gedragen als machines: voorspelbaar en herhaalbaar. Hij noemde dit het gebied van de wetenschap. Anderzijds is er alles wat met de geest ofwel met de subjectieve wereld te maken heeft. Descartes besloot dat dit terrein voorbehouden was aan de religie omdat die daar veel beter mee om kan gaan.
Descartes maakte deze strikte scheiding omdat hij zoveel mogelijk wetenschappelijke vrijheid in de objectieve werkelijkheid wilde verwerven zonder zich druk te hoeven maken over de subjectieve aangelegenheden van de menselijke geest.
'Altijd geest, nooit materie' vs 'altijd materie, nooit geest'
En zo gebeurde het. De kerk ontfermde zich over alle principes van de subjectieve wereld waaronder het menselijk denken en werd zo 'altijd geest, nooit materie'. Voor de wetenschap gold het omgekeerde. Die hield zich altijd bezig met de materie en nooit met de geest.
Deze scheiding werkte een hele tijd uitstekend want als de wetenschap zich met de geest ging bezighouden creëerde dat problemen en omgekeerd helemaal. Bemoeienis van de kerk met de materie was een obstakel voor wetenschappelijke vooruitgang. Kijk maar naar Giordano Bruno (1548-1600) en Galileo Galilei (1564-1642). Zij konden hun ontdekkingen niet wereldkundig maken zonder door de kerk op de vingers getikt of zelfs veroordeeld te worden. 
Giordano Bruno op Wikipedia
Galileo Galilei op Wikipedia
Galileo Galilei op Wikipedia De scheiding tussen geest en materie kwam Descartes heel goed uit want hij was een wetenschapper pur sang. Hij was blij dat hij zich niet bezig hoefde te houden met dingen die niet voorspelbaar waren. En zo had hij ook alle vrijheid die hij wenste en hoefde hij niet bang te zijn voor inmenging door de kerk.
Isaac Newton
In de jaren daarna ging de Engelse wetenschapper Isaac Newton (1642-1727) op het door Descartes ingeslagen pad verder. Door goed te observeren kwamen langzamerhand steeds meer natuurkundige wetmatigheden naar de oppervlakte. Newton ontdekte dat kracht, massa en versnelling een onderlinge relatie hebben. Door de fysica en wetten van Newton hebben we een enorme wetenschappelijke ontwikkeling doorgemaakt. Steeds meer technologische vooruitgang tot ruimtereizen aan toe.
Albert Einstein
Toen kwam de volgende grote stap. In de 19e eeuw ontwikkelde de wetenschapper Albert Einstein (1879- 1955) zijn theorie over de snelheid van het licht en de relativiteitstheorie. Hij stelde dat niets sneller kan reizen dan het licht. Einstein zorgde ervoor dat we de objectieve wereld nog beter gingen begrijpen. In Einsteins papers was geen voetnoot te vinden. Hij was een visionair. Hij begreep hoe de dingen werkten door alleen maar te observeren en erover door te denken.
Einstein hield zich o.a. bezig met het foto-elektrisch effect. Hij bestudeerde hoe een hele sterke elektrische stroom door een stalen plaat werd gestuurd. Hij was benieuwd of en hoeveel energie er vervolgens uitgezonden werd in de vorm van elektronen, protonen en neutronen. Het bijzondere was dat de energie van de elektronen niet op een continue manier vrij kwam en bewoog, maar schoksgewijs.
Deze observatie verbijsterde Einstein want hij verwachtte dat het in het domein van piepkleine elektronen precies zo zou gaan als bij grote objecten. Een appel die uit een boom valt beweegt zich met een continue (eenparig versnelde) en voorspelbare beweging. Piepkleine elektronen gedragen zich blijkbaar heel anders, onvoorspelbaar en abrupt.
Waarnemerseffect
Einstein begon in te zien dat het uiterst kleine (het subatomair niveau) zich heel anders gedraagt dan het (hele) grote. Steeds meer experimenten met elektronen werden gedaan door een hele rij aan wetenschappers. Langzamerhand realiseerde men zich dat elektronen als deeltjes opdoemen op de plek waar de wetenschapper ze verwacht te zien. Dit wordt het 'waarnemerseffect' genoemd, ook wel 'het instorten van golffunctie'.
Een elektron is een golf van waarschijnlijkheden tot het moment dat iemand het waarneemt. Op dat specifieke moment in ruimte en tijd 'storten alle waarschijnlijkheden van het elektron in' in een fysieke gebeurtenis.
Scheiding niet langer houdbaar
Op dit moment in de wetenschappelijke geschiedenis bleek dat de scherpe scheiding tussen geest en materie die Descartes in de 17e eeuw had aangebracht niet langer houdbaar was. Een subjectieve waarnemer met een subjectieve geest bleek een direct effect te hebben op het uiterst objectieve van de materie of hij nou een academische graad had of niet. Zo werd de kwantumfysica geboren. 
Lees meer over kwantumfysica op WelvaartvoorIedereen
De consequenties van deze ontdekking zijn immens. Het betekent dat iedere persoon onafhankelijk van zijn ras, leeftijd, geslacht, intellect, geloof etc. invloed heeft op de objectieve werkelijkheid. We zijn allemaal participanten van de realiteit.
Tegenwerping
Veel wetenschappers zullen nu tegenwerpen dat we overhaaste conclusies trekken. De waarnemer beïnvloedt de realiteit alleen op het niveau van het allerkleinste (elektronen e.d.) niet op het niveau van de grote alledaagse dingen. Op dit bezwaar gaat Joe Dispenza in deze video Dr. Joe Dispenza| Mind Over Matter uitgebreid in. Je kunt het zelf beluisteren vanaf minuut 17 of nalezen in een volgende blog. Want wordt vervolgd.
Schrijf een reactie
-
Sybrandt Fontein 29 oktober
en de volgende in dit rijtje is Tom Campbell met zijn trilogie ‘My Big TOE’ (Theory Of Everything), gepubliceerd in 2002 waarin hij stelt dat “Bewustzijn” (Consiousness) fundamenteel en ‘al het andere’ secondary, ondergeschikt is. Bewustzijn is een natuurlijk informatie systeem, niet perfect, evoluerend, en ooit eindigt het systeem en zijn we weer random bits. IT from BIT. We are IT. Een Virtuele Realiteit, wij, ons bewustzijn, speelt de Avatar en zijn doel is om zijn/haar entropie (een meting van dis-order) te verlagen. Liefde is de laagste entropie staat en angst de hoogste. Love is the answer, always…
sf, amsterdam29102020 -
Ron 2 augustus
Welke video of link ernaar ?
