Maar de rol van de koning bij een kabinetsformatie is uitgespeeld. In 2012 besloot een Kamermeerderheid dat hij een stapje terug moest doen. Het is democratischer als de Tweede Kamer zelf de formatiebesprekingen leidt.

Laten we even inzoomen op dit krantenbericht. Volksvertegenwoordigers kunnen het niet alleen, dat wil in deze context zeggen: het volk kan het niet alleen. We hebben iemand nodig die boven ons staat, we hebben een leider nodig.

Politici praten, praten, praten en praten nog eens en komen 'niet tot elkaar'. Normaal gesproken hebben ze geen enkele moeite om knopen door te hakken, ook niet als daar verkiezingsbeloftes voor gebroken moeten worden, maar nu zou het ineens niet lukken? 'De situatie is ook zo complex', staat er dan.

Ik zie hier de bekende drieslag Problem-Reaction-Solution (PRS) in werking. PRS is een breincontrole systeem wat gebruikt wordt om maatregelen in te voeren die burgers anders nooit zouden accepteren (bezuinigingen, oorlogen, hogere belastingen, minder privacy, meer controle, minder rechten, etc.).

Eerst wordt een probleem gecreëerd, dan is het wachten op een reactie van de burgers. Die wordt vervolgens op een bepaalde manier in de media naar voren gebracht. Dan wordt door diezelfde media 1 oplossing aangeboden, namelijk die maatregel die al op de plank lag om ingevoerd te worden. De regering stelt het voor en voila: zonder sputteren gaan wij akkoord want het is toch de beste en enige oplossing voor het probleem?

Door het mislukken van de kabinetsformatie wordt een probleem voor ons gecreëerd. Na 2 maanden onderhandelen nog steeds geen resultaat (problem), het volk raakt geïrriteerd en gaat morren (reaction). De perfecte voedingsbodem om straks de koning maar weer van stal te halen: doet u het maar voor ons (solution).

En wie is de spil in dit spel? We vernemen dit soort berichten via de media. Op geen enkele manier kunnen we controleren of de partijleiders hun best wel doen, of de besprekingen wel efficiënt verlopen, etc. Dat nemen we maar aan van de nieuwsbronnen.

En mort het volk wel echt? We lezen het in de kranten. Maar misschien kan het ons wel helemaal niks schelen. Heb jij ze gemist, die nieuwe maatregelen, dat nieuwe beleid, die nieuwe wetten? We zijn beter af zonder.

Het is alleen jammer dat die mensen daar nu al ruim 60 dagen lang een grote show opvoeren op onze kosten helemaal voor niks. Nou ja, erger nog: om een probleem voor ons te creëren.

Maar het probleem is niet dat de kabinetsformatie niet wil vlotten. Het echte probleem is dat er überhaupt een kabinetsformatie is. En dat probleem hebben we zelf in het leven geroepen door afgelopen maart een aantal poppetjes in Den Haag onze stem te geven: doet u het maar voor ons.

Omdat we denken dat we ze nodig hebben, omdat we er vanuit gaan dat we niet zonder ze kunnen. We geven de macht over ons leven zomaar weg met een beetje valse hoop. Ze zullen toch wel hun best doen. Het zijn toch professionals en ze hebben toch goede ideeën... Maar het valt A L T I JD tegen.

In de politieke arena worden problemen N O O I T opgelost, ze worden groter gemaakt en er worden nieuwe gecreëerd. Dat is nou eenmaal het spel.

Dat wordt weer 4 jaar lang verontwaardiging en irritatie. Wat is de oorzaak van deze voortdurende ergernis? Wat missen we nou echt?

We missen de koning niet, we missen een regering niet, we missen niets of niemand buiten ons. We missen onze eigen stem, onze invloed, onze vrijheid. We missen onze eigen zeggenschap.

Als je wel wat support kunt gebruiken overweeg dan een gesprek met mij. Op Droomwaard.nl kun je een afspraak maken. Je bent ook welkom in de besloten Facebookgroep Droomwaard waar we dit soort dingen bespreken. Reacties of vragen kun je natuurlijk ook hieronder kwijt.